Zondag 19 augustus komen we rond één uur aan in Komarno. Daar is de gangway een beetje schuin, maar niet om achterover te vallen. Het is ruim 30 C en de bus is er rond halftwee. De gids niet, die staat nog een kwartier in de file. De Donau is hier de grens van Slowakije met Hongarije dat aan de andere kant van de brug ligt. We rijden ruim 140 km naar het westen naar Bratislava door een agrarisch gebied met, naarmate we dichterbij de stad komen, meer industrie. We rijden door de nieuwe wijk die op de plek van een olieraffinaderij is ontwikkeld en komen bij het stadscentrum. We gaan eerst naar de burcht op de heuvel. Ik stap even uit, Jan loopt de bult op met de groep mee. Daarna stappen veel excursiedeelnemers uit bij het presidentiële paleis voor een stadswandeling. De temperatuur is dan 34 C. We blijven met een aantal mensen zitten en stappen bij de boulevard uit om een schaduwrijk terras te vinden. Jan en ik zijn blij dat we deze prachtige stad jaren geleden al uitgebreid bekeken hebben, nu zien we vooral de St. Martin ´s kathedraal en de opera. We drinken thee of een pilsje met Loes, Griet en Nanning en gids Jacqueline. We worden om 17:50 terugverwacht bij de bushalte en daar stapt iedereen weer in. We steken de Donau over en rijden door het zuidelijke stadsdeel vol met grote flatgebouwen uit de communistische tijd, maar ook met moderne bedrijven (ik ontdek zo het gebouw van Dekra bijvoorbeeld Sissel). We rijden een heel stuk naar het zuiden, slaan dan af en gaan weer oostwaarts. Al snel komen we bij een 11 kilometer lang en 4 kilometer breed stuwmeer in de Donau, Daarmee wordt in Slowakije een grote hoeveelheid stroom opgewekt en en bovendien voorkomen dat er overstromingen plaatsvinden. We zien ook het moderne Meulsteenmuseum (Nederlandse architect). Afgetakte bochten van de rivier hebben nog snelstromende delen waarop dit weekend internationale wedstrijden wildwatervaren worden gehouden. We komen uit aan het eind van het stuwmeer bij de sluis Gabchikovo, daar steken we weer over en zien we het schip liggen. We mogen met de bus niet het dijkje op en dat betekent dat we ongeveer 1 kilometer moeten lopen bij 30 C. Het lukt met enige moeite, maar ik ben daarna wel enigszins “uitgewoond”. Nog net tijd voor een natte klets water over het gezicht en een droog shirtje en dan aan het diner. Aan het eind van de maaltijd varen we Bratislava voorbij,

Maandag 20 augustus varen we, behoudens het passeren van de sluizen, redelijk ongemerkt Wenen voorbij en zijn we alweer in Oostenrijk. We leggen tegen negenen aan in Krems waar de Wachau-excusiegangers van boord gaan. De boot is al van de kant als er nog twee Israëliërs af willen, dus we gaan weer terug. Als ze eraf zijn, gaan ze eerst op een bankje nog hun schoenen vast zitten maken en daarna lopen ze op hun dooie gemak naar de bus die 200 meter verder dan al een kwartier staat te wachten. Wij genieten met de mensen aan boord van de prachtige tocht langs Dürnstein, de wijnbouwterrassen, het plaatsje Spitz naar Emmersdorf, tegenover de abdij van Melk. Daar arriveren we rond haftwee en komen mensen weer aan boord. Tafelgenote Els is mee geweest en behoorlijk moe. Tijdens de lunch passeren we weer een sluis en plenst het. Voor het eerst is het wat fris aan boord. Loes komt nog foto’s kijken en geeft ons ook de hare, zodat we daar ook nog enkele shots uit kunnen halen. Om halfzeven is er in de panoramalounge een cocktail en een klein hapje voor alle gasten en komt vrijwel de hele bemanning langs. Onze ober Igor is duidelijk het populairst. We kunnen vrijwel meteen doorlopen naar het diner en daar komt ook de keukenstaf even voorbij. Knap wat ze alle dagen aan lekkere en verse dingen op tafel zetten. We varen voorbij Linz.

Zoals te doen gebruikelijk zet ik de laptop nog even aan om de mail te checken. Die is wel telkens goed binnengekomen terwijl mensen steeds grote moeite hadden met telefoons. Nou helaas blijkt dat te kloppen. Er is een mail van Dawn op Vancouver Island die uitgebreid het trieste bericht doorgeeft dat onze goede vriendin Cora helaas zaterdag de 18^e is overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding en een hartstilstand. Ze is slechts 62 jaar oud geworden. De gezondste en meest sportieve van alle vrienden. Cora hebben we tijdens onze reis naar Indonesië in 1981 (een mensenleven terug) hebben leren kennen is er niet meer. De familie heeft geprobeerd ons te bereiken ook via sms (die prompt daarna ook binnenkomt en als datum 18 augustus heeft). Dat gaat daar in de Balkanlanden dus niet echt goed. We hebben ons direct gemeld bij Cora’s broer Eric die als contactpersoon optreedt voor Peter en dochter Wendy met man Mark. De uitvaart is vrijdag aanstaande. Dawn, Bernie en hun buurvrouw Jean kennen Cora en Peter sinds september 2017 toen we met z’n zevenen een week een Liberation Tour door Nederland maakten en enkele maanden geleden waren Cora en Dawn samen in Machu Picchu. We zullen haar nooit vergeten. Zo plotseling en onverwacht – wat een droevig eind van onze reis.

Dinsdag de 21e na een wat onrustige nacht door de emotie en de laatste sluizen (bonk af en toe) moeten we om halfzeven op. We liggen sinds een uur of vijf in Passau-Lindau, gelukkig direct aan de wal. De koffers hebben we gisteravond ook nog gepakt en die zetten we even voor zevenen buiten zodat de bemanning die op de wal kan zetten. We ontbijten, leveren de sleutel in en mogen om 7:45 de wal op. De bus staat al klaar. Chauffeur Wim heeft wat problemen met het laden; kennelijk is ruimtelijk inzicht niet zijn grootste talent. Uiteindelijk vertrekken we om ongeveer negen uur. We rijden eerst tot Aurach Raststätte (koffie) en dan weer een uur of drie tot een volgende Raststätte Weisskirchen-Nord, waar we samen een kop goulashsoep eten. Verder weer tot we bij Koblenz in een lange file terechtkomen die bijna een uur kost. Uiteindelijk zijn we om halfzeven bij de Raststätte Siegburg-Ost, in de buurt van Bonn waar de vervangende chauffeur Toon het overneemt van Wim. Iedereen heeft al een blikken kont van het zitten. We zijn rond halfnegen bij ’t Centrum in Babberich waar voor iedereen een klef kadetje klaarligt (ham of kaas en op is op) en een kop koffie (die heb ik al eens beschreven, dus die laten we voorbij gaan. We nemen afscheid van de paar reisgenoten die daar hun auto hebben staan en van de mensen die met een taxi worden opgehaald, zoals tafelgenoten Loes, Els en Willem en de twee Ransdorpers. Thee kan met veel moeite ook. Wat een ballentent. Om negen uur beginnen we aan de laatste etappe naar Veenendaal. Kwart voor tien laveert Toon de bus tussen de bussen van alle wielerteam die morgen de Classic Veenendaal fietsen (Lotto-Jumbo, CCC en nog zo wat) en komen onze koffers weer uit de bus. Jan laadt ze in onze auto terwijl ik ga inchecken voor kamer 352. Afscheid nog van Kees en Wietske en een paar anderen. De rest blijft slapen en gaat op zoek naar een hartversterkertje.

Woensdagmorgen 22 augustus een later ontbijt waar we “de sectie Harlingen” (Griet en Nanning en Akkie en Frans) tegenkomen en twee van de “Drecht”-mensen. Ook die zeggen we gedag voor we om 9:45 aan de thuisrit beginnen. Dat gaat vlot en tegen twaalf uur hebben we ook de boodschappen bij Poiesz al binnen en beginnen we met ruimen.

We zullen rustig gaan zitten voor het fotoboek en dat ook op de site zetten. 

Jullie reacties waren heel leuk en die hebben we wel steeds goed kunnen lezen, want de WiFi werkte op het schip vlot en redelijk goed. 

Sunday August 19 at a pm we arrive in Komarno, next to the bridge across the river that forms the border of Slovakia and Hungary. The temperature reaches 34 C today, too warm for comfort. We have a bus drive of 140 km to Bratislava, first through a rural area and after that more industrialized. After modern neighborhoods we reach the old city center. First, we go uphill to Bratislava castle for a view over the city and the river and then most excursion participants leave the bus next to the presidential palace. We stay on the bus and are dropped off on the Dube boulevard. We find a terrace in the shade and have tea or a beer with a few fellow travelers. At 5:50 pm we are back at the bus stop as are the others and we start returning to the ship by crossing the bridge. We drive south for a bit and then to the east alongside a 11 x 4 km large dammed lake (part of the Danube), made to prevent most of the annual floods but also able to provide a lot of electricity. We reach the locks at Gabchikovo and once more cross the Danube. in the distance we can see the ship. A security man refuses to let the bus enter so we must walk to the ship. I don’t know how, but I manage and as there are two more busses behind us, I am not even the last one to re-board. Just in time for dinner (after a quick wash and change. We pass by Bratislava at the end of our meals.

During the night we pass the Austrian border, pass Vienna and several locks and around 9 am we are in Krems where people go on excursion to Melk abbey. We have been there on or own years ago, so we stay on the ship to sail through the beautiful Wachau with places like Dürnstein, Spitz and many ruins and vineyards. Around 1:30 pm we are in Emmersdorf opposite Melk abbey. People come back and we have lunch. Meanwhile we pass another lock and it starts raining. For the first time temperatures are lower. We have the presentation of the crew at 6:30 pm, followed by an excellent dinner where also the kitchen crew is presented. We sail past Linz.

Back in the cabin I check my e-mail again and find a very sad message of Dawn, telling me about the passing away of our dear friend Cora. Dawn and Bernie and their dear neighbor Jean met her and her husband Peter last year on the Liberation Tour in the Netherlands we had put together. There was an instant click during that week. Cora suffered two strokes and heart failure and died within 24 hours. She was 62 years old, pleasant, warm, very sport minded and Jan and I have known her and Peter since our Indonesia tour in 1981. We go back far Dawn joined Cora a few months ago to Machu Picchu, a life-long wish of Cora. We will attend the funeral on Friday. The family had tried to contact us by phone and sms (text message) but on the border between Hungary and Serbia, that does not work. The sms came through on Monday night too. Good to have somebody in the far West of Canada to notify you (thanks Dawn). What a sad end to this journey.

We had a short night sleep as we had to pack and leave our bags outside before 7 am on Tuesday August 21. After  breakfast we too left the ship as the coach was already there. The bags were loaded and we left around 9 am. We made three stops along the A3 Autobahn. At the last stop near Bonn we got a fresh driver for the last stretch. We reached Babberich on the Dutch-German boarder about 8:30 pm, had a ham or a cheese roll and bad coffee or tea before the last stretch, ending in Veenendaal around 9:45. We really needed a stiff drink before ending this day.

Wednesday we had breakfast and said goodbye to the last cruise friends still with us (there were only 8 of us overnight, 2 from Rotterdam and 4 other Frisian from Harlingen). Home after  supermarket visit around noon.

We will slowly work on the photo book and also put it on the blog. We were very glad to receive your comments and the postings.